Historia Ptok-a
Od 1998 r. działa w Helsinkach towarzystwo polonijne, które
zajmuje się bardzo aktywnie organizacją różnorodnych imprez głównie dla
dzieci i młodzieży polonijnej. Wspólnie z rodzicami i nauczycielkami
języka polskiego realizowane są wszelkiego rodzaju projekty mające na
celu kontakt z językiem polskim, poznawanie kultury, literatury i
poezji polskiej, polskich zwyczajów a także nawiązywanie przyjaźni
pomiędzy naszymi dziećmi, mieszkającymi w Finlandii a dziećmi polskimi.
A oto jak wspomina powstanie Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego w Helsinkach jeden z głównych inicjatorów i pierwszy prezes naszej organizacji - Grzegorz Kosieradzki:
„Początki PTOK-a przypadają na rok 1997. O ile pamiętam, na ambasadzkiej uroczystości z okazji 3 Maja Michał Zieliński przedstawił mnie ówczesnemu dyrektorowi LOT-u, Jarosławowi Roszkowskiemu. Ten ostatni miał zamysł utworzenia nowej szkoły polonijnej. M. Zieliński określił mnie jako osobę kompetentną w sprawach oświaty.
Potem było kilka spotkań roboczych z dyr. Roszkowskim, zimą te spotkania odbywały się w poszerzonym gronie. Jedno takie decydujące spotkanie odbyło się u Klaudii Deryng. Wtedy zaproponowałem, żeby założyć organizację, ponieważ statut takowej otwiera wiele drzwi, a Zjednoczenie Polskie nie chciało zajmować się instytucjonalnie sprawą szkoły.
Nazwa organizacji to mój wymysł. Chciałem, żeby była opisowa, bo wtedy od razu wiadomo, o co chodzi. A ponieważ opisowe nazwy są długie, starałem się sformułować nazwę tak, żeby powstał skrótowiec, który posłużyłby za nazwę roboczą, na co dzień. Organizacja miała rzeczywiście zająć się sprawą szkoły, ale szkoła – to dzieci. A co z ich rodzicami? A poza tym – co będzie, jeżeli szkoły nie uda się założyć, a organizacja będzie już skupiała energicznych i skorych do działania ludzi? W końcu dołożyłem tę kulturę i tak powstała nazwa Polonijne Towarzystwo Oświatowo-Kulturalne z wdzięcznym i trochę humorystycznym, bo gwarowym, skrótowcem PTOK. Na początku nazwa ta rzeczywiście wywoływała uśmieszki, ale ostatecznie się przyjęła.
Oficjalny tekst statutu musiał być sporządzony w języku fińskim, gdyż prawnie PTOK jest organizacją fińską. Projekt statutu sporządziłem wzorując się na statucie organizacji prowadzącej szkołę społeczną, w której pracuję. Tekst projektu sprawdził i poprawił Antero Joutsi. Po ostatecznym zatwierdzeniu statutu, Agnieszka Janus-Hiekkaranta i ja przetłumaczyliśmy jego tekst na polski.
Przed ukonstytuowaniem się PTOK-a złożyliśmy dnia 13.3.1998 wizytę w Wydziale Oświaty Miasta Helsinki. Zostaliśmy poinformowani o możliwościach założenia polskiej szkoły, która funkcjonowałaby wewnątrz fińskiego systemu edukacyjnego. O wynikach tych rozmów poinformowaliśmy uczestników zebrania założycielskiego PTOK-a w dniu 23.3.1998. Tego dnia powstała nasza organizacja, której pierwsze zebranie walne 10.5.1998 wybrało zarząd organizacji.
Od samego początku działalność PTOK-a wspierał LOT, który np. uiszczał opłaty pocztowe, gdy rozsyłaliśmy informacje, ulotki i pierwsze listy członkowskie.
Na wniosek Jerzego Geberta, również zarząd Zjednoczenia Polskiego w Helsingforsie udzielił PTOK-owi w 1998 r. bezzwrotnej pożyczki w wysokości 1500 marek fińskich na rozpoczęcie działalności.
W miarę upływu czasu stało się jasne, że nie ma możliwości założenia szkoły, gdyż po prostu mamy za mało dzieci. To jednak nie podcięło skrzydeł PTOK-owi, który prowadził działalność wspierającą oświatę polonijną oraz rozpoczął działalność kulturalną.”
Motorem napędzającym działalność PTOK-a była grupa bardzo aktywnych, pełnych zapału i pomysłów młodych ludzi, którzy z radością poświęcali swój wolny czas na realizację coraz to nowszych projektów dla dzieci. W końcu robili to przede wszystkim dla własnych pociech. To niesamowita radość i satysfakcja gdy okazuje się, że połączenie przyjemnego z pożytecznym jest możliwe.
Od czasu do czasu pod skrzydłami PTOK-a organizowane są również spotkania i pogadanki dla dorosłych.
Zapoczątkowane to zostało przez Tadeusza Sekulara, który w klubie międzynarodowym „Caisa” zainicjował zajęcia plastyczno- muzyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym, prowadzone z wielkim zaangażowaniem przez Renatę Powolny-Laitakaari.
Powoli zajęcia te przekształciły się w serię spotkań z ciekawymi ludźmi dla rodziców, natomiast „klub przedszkolaka” stał sie tzw. niezbędnym dodatkiem. Ponieważ sytuacja ta, stała się w pewnym momencie dość problematyczna dla wszystkich, działalność w „Caisa” postanowiono zakończyć.
Towarzystwo nasze od początku swego istnienia, współpracuje z nauczycielkami języka polskiego i w miarę możliwości stara sie ułatwiać i pomagać w zdobywaniu podręczników, lektur i wszelkich pomocy naukowych niezbędnych w pracy pedagogicznej.
W roku 2000 została nawiązana współpraca pomiędzy młodzieżą z Centrum im. dr H. Jordana w Krakowie a naszą młodzieżą polonijną w ramach projektu „Kraków – Helsinki” – zapoczątkowana i troskliwie pielęgnowana do chwili obecnej przez nauczycielkę - Katarzynę Mazur van Gilst.
Oczywiście o wszystkich wydarzeniach mniejszych i większych informowaliśmy naszych członków w tzw. listach członkowskich wysyłanych tradycyjną pocztą czyli na papierze. Postanowiliśmy jednak w pewnym momencie pójść z duchem czasu i w marcu 2001 roku ukazał się pierwszy numer gazetki informacyjnej PTOK-a pt. „PTOK i… Ptoszki”. Gazetka była pomysłem Ani Hirvilammi (Karpińskiej) i Kasi Czajki. One też były pierwszymi redaktorkami miesięcznika.
Równocześnie otworzyliśmy stronę domową organizacji, której realizacją od początku zajmuje się Grzegorz Kosieradzki. Z czasem gazetka została wchłonięta przez strony internetowe, na których można znaleźć bieżące informacje o wydarzeniach i imprezach organizowanych przez PTOK-a. Na internetowych stronach „Ptoszka” znajdują się również ciekawe i pełne humoru teksty oraz rysunki najmłodszych redaktorów czyli naszych dzieci. Cieszy nas, że możemy wspólnie tworzyć kolorowy wizerunek naszej elektronicznej gazetki.
Wiosną 2001 roku zostało wybrane logo organizacji. Otrzymaliśmy projekty przygotowane przez Agnieszkę i Pekkę Sirénów oraz Annę i Jana Rudkiewiczów. Decyzja o wyborze logo PTOK-a przypadła oczywiście dzieciom.
Trudno nie wspomnieć o znakomitych przedstawieniach teatralnych,
które przygotowywane z wielkim przejęciem i olbrzymią fantazją przez
dzieci i młodzież oczekiwane są zawsze przez nas z niecierpliwością.
Pomysłodawcą, scenografem i reżyserem w jednej osobie jest oczywiście
pełna energii, zawsze gotowa do działania i uśmiechnięta – „nasza
Kasia”, jak ją nazywają uczniowie, czyli Katarzyna Mazur van Gilst.
Powoli niektóre z imprez, takie jak Dzień Dziecka w przepięknych ogrodach Ambasady Polskiej na Kulosaari, biwak w ośrodku wypoczynkowym Nokii na wyspie Vormö, Mikołajki, Ostatki, przedstawienia teatralne czy jesienne konkursy, weszły na stałe do naszego kalendarza.
Tak się dziwnie składa, że przeważnie propozycje naszego Towarzystwa skierowane są do dzieci w wieku szkolnym i młodzieży. Być może powodem takiej sytuacji jest fakt, iż nasze własne dzieci wyrosły już dawno z pieluch… Przez długie lata przedszkolaki i 7-8-latki uczęszczały na zajęcia polskie u Sióstr Urszulanek, przy kościele św. Henryka w Helsinkach. Niestety w pewnym momencie okazało się, że ilość maluchów gwałtownie się zmniejszyła i zajęcia zostały zawieszone. No cóż, minęło niewiele czasu i zaczęły do nas dochodzić pytania – kiedy przedszkolaki będą miały swoje spotkania?
Zarząd PTOK-a zaproponował, ażeby rodzice maluchów spróbowali swoich sił organizacyjnych a my będziemy w razie potrzeby służyć wszelką pomocą. Tym razem nie trzeba było długo czekać. Projekt Klubu Przedszkolaka w ciągu kilkunastu tygodni nabrał rumieńców i rozpędu pod fachowym okiem Joanny Mungai i Olgi Bhebhe. Znalazło się przytulne miejsce w klubie osiedlowym w Espoo – Leppävaara, pomysłów również nie brakowało i w taki sposób 1.03.2003 roku rozpoczął oficjalnie swoją działalność Klub Przedszkolaka „Koliberek”. Dzieci z niecierpliwością czekają na sobotnie spotkania z polskimi zabawami, piosenkami i wierszykami.
Staramy się nie zapominać także o dorosłych. Rodzice mieli możliwość spotkać się z psychologiem dziecięcym Joanną Mungai i podyskutować na tematy dotyczące m. in. wychowania językowego na obczyźnie.
Bardzo dużym wydarzeniem roku 2003 było dla nas spotkanie z legendą polskiego aktorstwa, niesamowitym, pełnym humoru i radości życia człowiekiem, prof. Janem Machulskim, który odwiedził Helsinki na zaproszenie PTOK-a. Mieliśmy przyjemność obejrzeć sztukę pt. „Niebezpieczne zabawy” autorstwa i w reżyserii prof. Machulskiego. Po wspaniałym spektaklu publiczność miała możliwość podzielenia się z aktorami swoimi wrażeniami, spostrzeżeniami i wątpliwościami. Profesor Machulski spotkał się również z młodzieżą polonijną. Było to dla nas wszystkich niezapomniane przeżycie.
Przed nami następny rok, kontynuacja tradycyjnych imprez a w planach nowe pomysły i projekty.
Od momentu powstania PTOK-a grupa pomysłodawców i realizatorów jest niewielka ale za to dość skuteczna. W dalszym ciągu przewijają sie te same osoby: Grzegorz Kosieradzki, który należy do założycieli PTOK-a, dość długo piastował funkcję prezesa, stworzył nasze strony domowe i stale je uaktualnia; Witold Mazur - długoletni skarbnik Towarzystwa, zawsze uśmiechnięty i chętny do pomocy; Ela Morek-Joutsi, zaangażowana od początku w działalność dla dzieci, osoba o niesamowitej ilości energii, z którą najbardziej szalony pomysł może stać się realny, członek zarządu najpierw na stanowisku prezesa i obecnie wiceprezesa; Agnieszka Janus-Hiekkaranta, należąca również do grupy założycielskiej i do tej pory działająca w zarządzie; Katarzyna Mazur van Gilst, która niezależnie od tego, czy jest członkiem zarzadu, czy też nie – zawsze jest aktywna i widoczna tam, gdzie dzieje się coś ciekawego dla dzieci i młodzieży. Od kilku lat aktywnie włączyła sie do pracy w PTOK-u Katarzyna Czajka, obecny prezes, dla której ważne jest, aby w wolnych chwilach robić coś, co jest przyjemne, pożyteczne, przynosi zadowolenie i satysfakcję, a na dodatek daje możliwość działania w zgranej, pełnej humoru i energii grupie przyjaciół.
Dnia 2 maja 2004 r., podczas uroczystości z okazji Dnia Polonii i przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, Ambasador RP, pan Stanisław Stebelski wręczył członkom PTOK-a, Elżbiecie Morek-Joutsi i Grzegorzowi Kosieradzkiemu, odznaczenia państwowe, nadane im przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Bliższa relacja z fotografiami poniżej.
Działalność Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego w Helsinkach jest możliwa dzięki pomocy i współpracy ze Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska”, Ambasadą i Konsulatem Rzeczypospolitej Polskiej w Helsinkach, Polskimi Liniami Lotniczymi LOT, Ministerstwem Edukacji Narodowej i Sportu w Warszawie, firmami: „Nokia” i „Ensto” oraz Wydziałami Oświaty miast Helsinek, Espoo i Vantaa.
Katarzyna Czajka i Elżbieta Morek- Joutsi
2004
Drugi dzień maja 2004 roku był obchodzony jako Święto Polonii. Byliśmy w przededniu polskiego święta narodowego, rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Poprzedniego dnia Polska stała się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej. W atmosferze tych doniosłych świąt i wydarzeń odbyło się spotkanie Ambasadora RP pana Stanisława Stebelskiego z fińską Polonią. Spotkanie rozpoczęło się wręczeniem działaczom polonijnym wysokich odznaczeń państwowych nadanych przez Prezydenta RP. Wśród odznaczonych byli członkowie Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego, Elżbieta Morek-Joutsi i Grzegorz Kosieradzki, których Pan Ambasador udekorował Krzyżami Kawalerskimi Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Ela i Grzegorz byli członkami grupy założycielskiej PTOK-a, po czym sprawowali funkcje prezesa i wiceprezesa w pierwszym zarządzie.
Ela została wyróżniona za szczególne zaangażowanie i osobisty wkład w promocję Polski i jej kultury oraz podtrzymywanie polskości w społeczności polonijnej.
Grzegorza wyróżniono za pracę społeczną na rzecz Polonii fińskiej, a zwłaszcza dzieci z mieszanych małżeństw polsko-fińskich, oraz za popularyzację języka polskiego i krzewienie polskości i tradycji wsród dzieci i młodzieży polonijnej.
Również działalność naszej organizacji została wysoko odnotowana: „PTOK podjął się szczytnej działalności wspierania szkółek polonijnych działających w rejonie helsińskim i pracy z dziećmi polonijnymi w celu popularyzacji języka polskiego i krzewieniu polskości i tradycji wsród dzieci i młodzieży polonijnej. Polonijne Towarzystwo Oświatowo-Kulturalne nawiązało ścisłą współpracę z Towarzystwem Jordanowskim w Krakowie i prowadzi aktywne działania w celu pozyskania kolejnych partnerów”.
Oprócz Eli i Grzegorza Krzyżami Kawalerskimi zostali odznaczeni również Urszula Droganowska-Posa i Zdzisław Mackiewicz.
W imieniu odznaczonych głos zabrał Grzegorz Kosieradzki. Oto jego przemówienie w całości.
Szanowni Gospodarze, Panie Ambasadorze, Panie Konsulu, szanowni Goście, Panie i Panowie!
W imieniu wszystkich odznaczonych serdecznie dziękuję za tę wielką i piękną dla nas chwilę.
Jest tak wiele osób, którym należą się słowa podziękowania. Próbowałem sprządzić ich listę, ale gdybym ją tu przytoczył, zbladłaby nawet uroczystość wręczania Oscarów. Pozwolę więc sobie na ograniczenie się do tych, którzy są najbliżej z tą chwilą związani.
Dziękuję Panu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej za to zaszczytne odznaczenie. Składam również serdeczne słowa podziękowania Panu Ambasadorowi i Panu Konsulowi.
Zdaję sobie dobitnie sprawę z tego, że dla mnie oznaczenie to jest możliwe dzięki Polonijnemu Towarzystwu Oświatowo-Kulturalnemu, dzięki temu, że PTOK stale się rozwija, a jego działalność jest pozytywnie postrzegana, tak w Finlandii jak i w Polsce. Za żarliwe zaangażowanie oraz mrówczą pracę dla dobra dzieci polonijnych pragnę podziękować kolejnym zarządom PTOK-a. Te słowa wdzięczności i uznania kieruję do Pani Prezes Katarzyny Czajki.
Szanowne Panie, Szanowni Panowie!
Jesteśmy świadkami kolejnego rozszerzenia Unii Europejskiej. Jest to proces niełatwy i stawia za sobą wielkie wyzwania. My tu, w Finlandii, przerabialiśmy to dziewięć lat temu. Ale Unia Europejska to nie tylko kwestia dopłat dla rolnictwa czy podziału głosów w parlamencie. Zarówno Polacy jak i Finowie pamiętają, że 60 lat temu Europa była gigantycznym polem bitwy, a i w ciągu następnych dekad pozostawała zwaśnionym kontynentem. Proces jednoczenia się Europy jest przede wszystkim aktem wielkiego pojednania, którego roli nie da się przecenić.
Z mapy naszego kontynentu wynika bezsprzecznie, że Polska leży w sercu Europy. Ale z tym bywało różnie. Na tej mapie Polska bywała albo przesuwana albo bezpardonowo z niej usuwana. Nie zawsze pamiętano o Polakach, a i sami Polacy nie zawsze mieli możliwość przypomnienia o sobie wystarczająco donośnym głosem. Dzisiaj Polska zajmuje należne jej miejsce w Europie, a Europa odzyskuje swoje żywo bijące serce.
Niech żyje Polska!
Kauan eläköön Puola!
Niech żyje Finlandia!
Kauan eläköön Suomi!
Niech żyje Europa!
Kauan eläköön Eurooppa!
Long live Europe!
Vive l’Europe!
Nagroda została
ustanowiona dla uhonorowania obywateli polskich poniżej 40 roku życia na
stałe zamieszkałych w Finlandii. Jej celem jest wyróżnienie zauważalnej
działalności laureatów w zakresie aktywności polonijnej w Finlandii,
istotnego udziału w życiu naukowym, społecznym lub kulturalnym
Finlandii, promocji Polski i upowszechniania wiedzy o Polsce w Finlandii
lub upamiętniania polskich śladów w Finlandii. Patronami nagrody są
wybitni dyplomaci II RP – Michał i Henryk Sokolniccy.
A oto jak wspomina powstanie Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego w Helsinkach jeden z głównych inicjatorów i pierwszy prezes naszej organizacji - Grzegorz Kosieradzki:
„Początki PTOK-a przypadają na rok 1997. O ile pamiętam, na ambasadzkiej uroczystości z okazji 3 Maja Michał Zieliński przedstawił mnie ówczesnemu dyrektorowi LOT-u, Jarosławowi Roszkowskiemu. Ten ostatni miał zamysł utworzenia nowej szkoły polonijnej. M. Zieliński określił mnie jako osobę kompetentną w sprawach oświaty.
Potem było kilka spotkań roboczych z dyr. Roszkowskim, zimą te spotkania odbywały się w poszerzonym gronie. Jedno takie decydujące spotkanie odbyło się u Klaudii Deryng. Wtedy zaproponowałem, żeby założyć organizację, ponieważ statut takowej otwiera wiele drzwi, a Zjednoczenie Polskie nie chciało zajmować się instytucjonalnie sprawą szkoły.
Nazwa organizacji to mój wymysł. Chciałem, żeby była opisowa, bo wtedy od razu wiadomo, o co chodzi. A ponieważ opisowe nazwy są długie, starałem się sformułować nazwę tak, żeby powstał skrótowiec, który posłużyłby za nazwę roboczą, na co dzień. Organizacja miała rzeczywiście zająć się sprawą szkoły, ale szkoła – to dzieci. A co z ich rodzicami? A poza tym – co będzie, jeżeli szkoły nie uda się założyć, a organizacja będzie już skupiała energicznych i skorych do działania ludzi? W końcu dołożyłem tę kulturę i tak powstała nazwa Polonijne Towarzystwo Oświatowo-Kulturalne z wdzięcznym i trochę humorystycznym, bo gwarowym, skrótowcem PTOK. Na początku nazwa ta rzeczywiście wywoływała uśmieszki, ale ostatecznie się przyjęła.
Oficjalny tekst statutu musiał być sporządzony w języku fińskim, gdyż prawnie PTOK jest organizacją fińską. Projekt statutu sporządziłem wzorując się na statucie organizacji prowadzącej szkołę społeczną, w której pracuję. Tekst projektu sprawdził i poprawił Antero Joutsi. Po ostatecznym zatwierdzeniu statutu, Agnieszka Janus-Hiekkaranta i ja przetłumaczyliśmy jego tekst na polski.
Przed ukonstytuowaniem się PTOK-a złożyliśmy dnia 13.3.1998 wizytę w Wydziale Oświaty Miasta Helsinki. Zostaliśmy poinformowani o możliwościach założenia polskiej szkoły, która funkcjonowałaby wewnątrz fińskiego systemu edukacyjnego. O wynikach tych rozmów poinformowaliśmy uczestników zebrania założycielskiego PTOK-a w dniu 23.3.1998. Tego dnia powstała nasza organizacja, której pierwsze zebranie walne 10.5.1998 wybrało zarząd organizacji.
Od samego początku działalność PTOK-a wspierał LOT, który np. uiszczał opłaty pocztowe, gdy rozsyłaliśmy informacje, ulotki i pierwsze listy członkowskie.
Na wniosek Jerzego Geberta, również zarząd Zjednoczenia Polskiego w Helsingforsie udzielił PTOK-owi w 1998 r. bezzwrotnej pożyczki w wysokości 1500 marek fińskich na rozpoczęcie działalności.
W miarę upływu czasu stało się jasne, że nie ma możliwości założenia szkoły, gdyż po prostu mamy za mało dzieci. To jednak nie podcięło skrzydeł PTOK-owi, który prowadził działalność wspierającą oświatę polonijną oraz rozpoczął działalność kulturalną.”
Motorem napędzającym działalność PTOK-a była grupa bardzo aktywnych, pełnych zapału i pomysłów młodych ludzi, którzy z radością poświęcali swój wolny czas na realizację coraz to nowszych projektów dla dzieci. W końcu robili to przede wszystkim dla własnych pociech. To niesamowita radość i satysfakcja gdy okazuje się, że połączenie przyjemnego z pożytecznym jest możliwe.
Od czasu do czasu pod skrzydłami PTOK-a organizowane są również spotkania i pogadanki dla dorosłych.
Zapoczątkowane to zostało przez Tadeusza Sekulara, który w klubie międzynarodowym „Caisa” zainicjował zajęcia plastyczno- muzyczne dla dzieci w wieku przedszkolnym, prowadzone z wielkim zaangażowaniem przez Renatę Powolny-Laitakaari.
Powoli zajęcia te przekształciły się w serię spotkań z ciekawymi ludźmi dla rodziców, natomiast „klub przedszkolaka” stał sie tzw. niezbędnym dodatkiem. Ponieważ sytuacja ta, stała się w pewnym momencie dość problematyczna dla wszystkich, działalność w „Caisa” postanowiono zakończyć.
Towarzystwo nasze od początku swego istnienia, współpracuje z nauczycielkami języka polskiego i w miarę możliwości stara sie ułatwiać i pomagać w zdobywaniu podręczników, lektur i wszelkich pomocy naukowych niezbędnych w pracy pedagogicznej.
W roku 2000 została nawiązana współpraca pomiędzy młodzieżą z Centrum im. dr H. Jordana w Krakowie a naszą młodzieżą polonijną w ramach projektu „Kraków – Helsinki” – zapoczątkowana i troskliwie pielęgnowana do chwili obecnej przez nauczycielkę - Katarzynę Mazur van Gilst.
Oczywiście o wszystkich wydarzeniach mniejszych i większych informowaliśmy naszych członków w tzw. listach członkowskich wysyłanych tradycyjną pocztą czyli na papierze. Postanowiliśmy jednak w pewnym momencie pójść z duchem czasu i w marcu 2001 roku ukazał się pierwszy numer gazetki informacyjnej PTOK-a pt. „PTOK i… Ptoszki”. Gazetka była pomysłem Ani Hirvilammi (Karpińskiej) i Kasi Czajki. One też były pierwszymi redaktorkami miesięcznika.
Równocześnie otworzyliśmy stronę domową organizacji, której realizacją od początku zajmuje się Grzegorz Kosieradzki. Z czasem gazetka została wchłonięta przez strony internetowe, na których można znaleźć bieżące informacje o wydarzeniach i imprezach organizowanych przez PTOK-a. Na internetowych stronach „Ptoszka” znajdują się również ciekawe i pełne humoru teksty oraz rysunki najmłodszych redaktorów czyli naszych dzieci. Cieszy nas, że możemy wspólnie tworzyć kolorowy wizerunek naszej elektronicznej gazetki.
Wiosną 2001 roku zostało wybrane logo organizacji. Otrzymaliśmy projekty przygotowane przez Agnieszkę i Pekkę Sirénów oraz Annę i Jana Rudkiewiczów. Decyzja o wyborze logo PTOK-a przypadła oczywiście dzieciom.
Logo PTOK-a
Powoli niektóre z imprez, takie jak Dzień Dziecka w przepięknych ogrodach Ambasady Polskiej na Kulosaari, biwak w ośrodku wypoczynkowym Nokii na wyspie Vormö, Mikołajki, Ostatki, przedstawienia teatralne czy jesienne konkursy, weszły na stałe do naszego kalendarza.
Tak się dziwnie składa, że przeważnie propozycje naszego Towarzystwa skierowane są do dzieci w wieku szkolnym i młodzieży. Być może powodem takiej sytuacji jest fakt, iż nasze własne dzieci wyrosły już dawno z pieluch… Przez długie lata przedszkolaki i 7-8-latki uczęszczały na zajęcia polskie u Sióstr Urszulanek, przy kościele św. Henryka w Helsinkach. Niestety w pewnym momencie okazało się, że ilość maluchów gwałtownie się zmniejszyła i zajęcia zostały zawieszone. No cóż, minęło niewiele czasu i zaczęły do nas dochodzić pytania – kiedy przedszkolaki będą miały swoje spotkania?
Zarząd PTOK-a zaproponował, ażeby rodzice maluchów spróbowali swoich sił organizacyjnych a my będziemy w razie potrzeby służyć wszelką pomocą. Tym razem nie trzeba było długo czekać. Projekt Klubu Przedszkolaka w ciągu kilkunastu tygodni nabrał rumieńców i rozpędu pod fachowym okiem Joanny Mungai i Olgi Bhebhe. Znalazło się przytulne miejsce w klubie osiedlowym w Espoo – Leppävaara, pomysłów również nie brakowało i w taki sposób 1.03.2003 roku rozpoczął oficjalnie swoją działalność Klub Przedszkolaka „Koliberek”. Dzieci z niecierpliwością czekają na sobotnie spotkania z polskimi zabawami, piosenkami i wierszykami.
Staramy się nie zapominać także o dorosłych. Rodzice mieli możliwość spotkać się z psychologiem dziecięcym Joanną Mungai i podyskutować na tematy dotyczące m. in. wychowania językowego na obczyźnie.
Bardzo dużym wydarzeniem roku 2003 było dla nas spotkanie z legendą polskiego aktorstwa, niesamowitym, pełnym humoru i radości życia człowiekiem, prof. Janem Machulskim, który odwiedził Helsinki na zaproszenie PTOK-a. Mieliśmy przyjemność obejrzeć sztukę pt. „Niebezpieczne zabawy” autorstwa i w reżyserii prof. Machulskiego. Po wspaniałym spektaklu publiczność miała możliwość podzielenia się z aktorami swoimi wrażeniami, spostrzeżeniami i wątpliwościami. Profesor Machulski spotkał się również z młodzieżą polonijną. Było to dla nas wszystkich niezapomniane przeżycie.
Przed nami następny rok, kontynuacja tradycyjnych imprez a w planach nowe pomysły i projekty.
Od momentu powstania PTOK-a grupa pomysłodawców i realizatorów jest niewielka ale za to dość skuteczna. W dalszym ciągu przewijają sie te same osoby: Grzegorz Kosieradzki, który należy do założycieli PTOK-a, dość długo piastował funkcję prezesa, stworzył nasze strony domowe i stale je uaktualnia; Witold Mazur - długoletni skarbnik Towarzystwa, zawsze uśmiechnięty i chętny do pomocy; Ela Morek-Joutsi, zaangażowana od początku w działalność dla dzieci, osoba o niesamowitej ilości energii, z którą najbardziej szalony pomysł może stać się realny, członek zarządu najpierw na stanowisku prezesa i obecnie wiceprezesa; Agnieszka Janus-Hiekkaranta, należąca również do grupy założycielskiej i do tej pory działająca w zarządzie; Katarzyna Mazur van Gilst, która niezależnie od tego, czy jest członkiem zarzadu, czy też nie – zawsze jest aktywna i widoczna tam, gdzie dzieje się coś ciekawego dla dzieci i młodzieży. Od kilku lat aktywnie włączyła sie do pracy w PTOK-u Katarzyna Czajka, obecny prezes, dla której ważne jest, aby w wolnych chwilach robić coś, co jest przyjemne, pożyteczne, przynosi zadowolenie i satysfakcję, a na dodatek daje możliwość działania w zgranej, pełnej humoru i energii grupie przyjaciół.
Dnia 2 maja 2004 r., podczas uroczystości z okazji Dnia Polonii i przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, Ambasador RP, pan Stanisław Stebelski wręczył członkom PTOK-a, Elżbiecie Morek-Joutsi i Grzegorzowi Kosieradzkiemu, odznaczenia państwowe, nadane im przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Bliższa relacja z fotografiami poniżej.
Działalność Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego w Helsinkach jest możliwa dzięki pomocy i współpracy ze Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska”, Ambasadą i Konsulatem Rzeczypospolitej Polskiej w Helsinkach, Polskimi Liniami Lotniczymi LOT, Ministerstwem Edukacji Narodowej i Sportu w Warszawie, firmami: „Nokia” i „Ensto” oraz Wydziałami Oświaty miast Helsinek, Espoo i Vantaa.
Katarzyna Czajka i Elżbieta Morek- Joutsi
2004
MEDALE W AMBASADZIE
Święto Polonii - 2.5.2004Drugi dzień maja 2004 roku był obchodzony jako Święto Polonii. Byliśmy w przededniu polskiego święta narodowego, rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Poprzedniego dnia Polska stała się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej. W atmosferze tych doniosłych świąt i wydarzeń odbyło się spotkanie Ambasadora RP pana Stanisława Stebelskiego z fińską Polonią. Spotkanie rozpoczęło się wręczeniem działaczom polonijnym wysokich odznaczeń państwowych nadanych przez Prezydenta RP. Wśród odznaczonych byli członkowie Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego, Elżbieta Morek-Joutsi i Grzegorz Kosieradzki, których Pan Ambasador udekorował Krzyżami Kawalerskimi Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Ela i Grzegorz byli członkami grupy założycielskiej PTOK-a, po czym sprawowali funkcje prezesa i wiceprezesa w pierwszym zarządzie.
Ela została wyróżniona za szczególne zaangażowanie i osobisty wkład w promocję Polski i jej kultury oraz podtrzymywanie polskości w społeczności polonijnej.
Grzegorza wyróżniono za pracę społeczną na rzecz Polonii fińskiej, a zwłaszcza dzieci z mieszanych małżeństw polsko-fińskich, oraz za popularyzację języka polskiego i krzewienie polskości i tradycji wsród dzieci i młodzieży polonijnej.
Również działalność naszej organizacji została wysoko odnotowana: „PTOK podjął się szczytnej działalności wspierania szkółek polonijnych działających w rejonie helsińskim i pracy z dziećmi polonijnymi w celu popularyzacji języka polskiego i krzewieniu polskości i tradycji wsród dzieci i młodzieży polonijnej. Polonijne Towarzystwo Oświatowo-Kulturalne nawiązało ścisłą współpracę z Towarzystwem Jordanowskim w Krakowie i prowadzi aktywne działania w celu pozyskania kolejnych partnerów”.
Oprócz Eli i Grzegorza Krzyżami Kawalerskimi zostali odznaczeni również Urszula Droganowska-Posa i Zdzisław Mackiewicz.
W imieniu odznaczonych głos zabrał Grzegorz Kosieradzki. Oto jego przemówienie w całości.
Szanowni Gospodarze, Panie Ambasadorze, Panie Konsulu, szanowni Goście, Panie i Panowie!
W imieniu wszystkich odznaczonych serdecznie dziękuję za tę wielką i piękną dla nas chwilę.
Jest tak wiele osób, którym należą się słowa podziękowania. Próbowałem sprządzić ich listę, ale gdybym ją tu przytoczył, zbladłaby nawet uroczystość wręczania Oscarów. Pozwolę więc sobie na ograniczenie się do tych, którzy są najbliżej z tą chwilą związani.
Dziękuję Panu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej za to zaszczytne odznaczenie. Składam również serdeczne słowa podziękowania Panu Ambasadorowi i Panu Konsulowi.
Zdaję sobie dobitnie sprawę z tego, że dla mnie oznaczenie to jest możliwe dzięki Polonijnemu Towarzystwu Oświatowo-Kulturalnemu, dzięki temu, że PTOK stale się rozwija, a jego działalność jest pozytywnie postrzegana, tak w Finlandii jak i w Polsce. Za żarliwe zaangażowanie oraz mrówczą pracę dla dobra dzieci polonijnych pragnę podziękować kolejnym zarządom PTOK-a. Te słowa wdzięczności i uznania kieruję do Pani Prezes Katarzyny Czajki.
Szanowne Panie, Szanowni Panowie!
Jesteśmy świadkami kolejnego rozszerzenia Unii Europejskiej. Jest to proces niełatwy i stawia za sobą wielkie wyzwania. My tu, w Finlandii, przerabialiśmy to dziewięć lat temu. Ale Unia Europejska to nie tylko kwestia dopłat dla rolnictwa czy podziału głosów w parlamencie. Zarówno Polacy jak i Finowie pamiętają, że 60 lat temu Europa była gigantycznym polem bitwy, a i w ciągu następnych dekad pozostawała zwaśnionym kontynentem. Proces jednoczenia się Europy jest przede wszystkim aktem wielkiego pojednania, którego roli nie da się przecenić.
Z mapy naszego kontynentu wynika bezsprzecznie, że Polska leży w sercu Europy. Ale z tym bywało różnie. Na tej mapie Polska bywała albo przesuwana albo bezpardonowo z niej usuwana. Nie zawsze pamiętano o Polakach, a i sami Polacy nie zawsze mieli możliwość przypomnienia o sobie wystarczająco donośnym głosem. Dzisiaj Polska zajmuje należne jej miejsce w Europie, a Europa odzyskuje swoje żywo bijące serce.
Niech żyje Polska!
Kauan eläköön Puola!
Niech żyje Finlandia!
Kauan eläköön Suomi!
Niech żyje Europa!
Kauan eläköön Eurooppa!
Long live Europe!
Vive l’Europe!
Nagroda im. Michała i Henryka Sokolnickich w roku 2017
Nagroda została
ustanowiona dla uhonorowania obywateli polskich poniżej 40 roku życia na
stałe zamieszkałych w Finlandii. Jej celem jest wyróżnienie zauważalnej
działalności laureatów w zakresie aktywności polonijnej w Finlandii,
istotnego udziału w życiu naukowym, społecznym lub kulturalnym
Finlandii, promocji Polski i upowszechniania wiedzy o Polsce w Finlandii
lub upamiętniania polskich śladów w Finlandii. Patronami nagrody są
wybitni dyplomaci II RP – Michał i Henryk Sokolniccy.
Zgodnie z regulaminem nagroda przyznawana jest raz do roku jednej lub dwu osobom; w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe jest wyróżnienie trzech osób. W bieżącym roku, obchodzonym jako rok stulecia działalności najdłużej istniejącej organizacji polonijnej w Finlandii, Ambasador RP zdecydował o uhonorowaniu nagrodą trojga laureatów:
-
Pani Anny Kozar-Poikonen, zam. w Lohja – za intensywną i wieloletnią
działalność w ramach Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego,
wspieranie nauczania języka polskiego, prowadzenie klubu dla
najmłodszych „Pestka” oraz aktywną promocję sztuki i kultury polskiej, w
tym w mediach elektronicznych;
-
Pani Natalii Nordling, zam. w Tampere – za aktywną działalność w ramach
Towarzystwa Finlandia-Polska w Tampere, stworzenie polsko-fińskiej
kawiarni językowej w Tampere oraz promocję nauczania języka polskiego i
kultury polskiej w tym mieście;
-
Pana Karola Kowalskiego, zam. w Rovaniemi – za reaktywację działalności
Towarzystwa Finlandia-Polska w Rovaniemi, podejmowanie inicjatyw
promujących polską kulturę i gospodarkę oraz za aktywną pomoc świadczoną
Konsulowi Honorowemu RP w Rovaniemi w jego działalności promocyjnej.
Spotkanie Prezydenta RP z Polonią w Finlandii - 25.10.2017
Przedstawiciele Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego uczestniczyli w spotkaniu pary prezydenckiej z Polonią fińską.
Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył ośmioro Polaków działających w środowisku polonijnym. Wręczył odznaczenia panu: Michałowi Zielińskiemu (Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP), pani Annie Kontek (Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP), panu Jerzemu Gogulskiemu, panu Leonardowi Zakrzewskiemu, panu Jukce Soisalon-Soininen (Krzyże Kawalerskie Orderu Zasługi RP), pani Małgorzacie Habie-Rantamo (Złoty Krzyż Zasługi), pani Annie Kozar-Poikonen z Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego i pani Katarzynie Wojciechowicz (Brązowe Krzyże Zasługi).
W czasie uroczystości dziękował Polakom za podtrzymywanie polskości i reprezentowanie Polski w Finlandii:
"Cieszę się, że mogłem uhonorować państwa przedstawicieli odznaczeniami państwowymi, które są pewnym symbolem podziękowania i pamięci."
Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył ośmioro Polaków działających w środowisku polonijnym. Wręczył odznaczenia panu: Michałowi Zielińskiemu (Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP), pani Annie Kontek (Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP), panu Jerzemu Gogulskiemu, panu Leonardowi Zakrzewskiemu, panu Jukce Soisalon-Soininen (Krzyże Kawalerskie Orderu Zasługi RP), pani Małgorzacie Habie-Rantamo (Złoty Krzyż Zasługi), pani Annie Kozar-Poikonen z Polonijnego Towarzystwa Oświatowo-Kulturalnego i pani Katarzynie Wojciechowicz (Brązowe Krzyże Zasługi).
W czasie uroczystości dziękował Polakom za podtrzymywanie polskości i reprezentowanie Polski w Finlandii:
"Cieszę się, że mogłem uhonorować państwa przedstawicieli odznaczeniami państwowymi, które są pewnym symbolem podziękowania i pamięci."
